Het ouderschapsverlof is een periode om dichter bij je kind te komen. Hoe kun je dichter bij je kind komen dan door 5 maanden met je kind door zuid oost Azië te reizen. Gelukkig reizen we met een heel stoere vierjarige, maar we hebben maar een beperkte lijst van landen waar we heen kunnen. We willen alleen naar malaria vrije landen en met goede medische zorg. De eerste twee maanden fietsen we van eiland naar eiland in Maleisië. Op de eerste dag fietsen in Thailand zorgde een hond voor een grote wijziging in onze reis, en zijn we verder gaan backpacken.
01 : Eindelijk op weg
De eerste dag van de reis is altijd erg spannend. Komen onze spullen allemaal in Kuala Lumpur aan, en is alles nog heel? Op Schiphol worden we al gerust gesteld dat het allemaal goed komt. “Wordt de bagage door gelabeld?” vraagt Els voor de zekerheid. “Ja hoor uw bagage wordt op Dubai automatisch door gelabeld naar Auckland mevrouw Bosman.”
02 : West Maleisië
Volgens de man in het hotel is Kuala Lumpur een uur met de bus, en inderdaad drie uur en drie bussen later zijn we er. We weten eigenlijk nog niet waar we precies zijn want we waren de bus zat en zijn daarom niet tot het eindpunt in de bus gebleven. We lopen wat rond om daar achter te komen, maar al snel merken we dat even rondlopen niet zo makkelijk is in deze stad. Kuala Lumpur is gemaakt om met de auto overal te komen, of met de bus als je snapt hoe dat werkt.
03 : Oost Maleisië
Nadat we nog maar een echte fietsdag hebben gehad, beginnen we nu met een herstart. We zitten nu aan de oostkant van Maleisië en als we alle verhalen mogen geloven is dit de rustige en mooie kant. We rijden naar het noorden over een weg door het oerwoud. Er is bijna geen verkeer, we rijden over smalle weggetjes door dorpjes en genieten want dit is wat we hoopten te vinden. De wegen staan nog steeds niet op de GPS-kaart, maar we kunnen wel zien waar we zijn ten opzichte van de zee en de grote wegen.
04 : Noord oost Maleisië
Terug in Marang wordt gelijk gevraagd of we vandaag nog door gaan naar Kuala Terengganu, hier in Marang is niets te beleven. Daar houden we juist van, en Marang is een van de leukste plekken waar we tot nu toe zijn geweest. We zitten vlakbij de markt en tegen de avond gaan we naar de ramadam markt. Iedere avond is feest met ramadan, en daar hoort ook speciaal feestelijk eten bij dat je op deze markt kunt kopen. saté, donuts, loempia’s, custard pudding, groene poffertjes en gebakken ei in deeg wordt ons avondeten. Bij ieder kraampje kopen we weer wat, om later als de zon officieel onder is op te kunnen eten op ons terrasje voor het hotel.
05 : Noord west Maleisië
We komen in het noorden van Maleisië. Dit gebied staat bekend als het meest fundamentalistisch. Als 20 jaar is hier een moslim partij aan de macht die lokaal de Sharia al heeft goedgekeurd, maar de landelijke regering weet het nog tegen te houden. En we rijden dit gebied ook nog eens in aan het einde van de Ramadan. Het leuke van de Ramadan is er nu wel af, de gezichten worden steeds maar bleker.
06 : West Thailand
“Die fietsen kunnen niet op de trein, die zijn te groot” wordt me door een verder geen interesse tonende vrouw achter de balie verteld. “Alleen kleine fietsen kunnen op de trein”. We vragen ons af wat kleine fietsen zijn, niet iedereen reist met fietsen zoals die van Simeon. Het is altijd spannend als de regels niet duidelijk zijn. Maar stap voor stap, eerst zorgen dat de fietsen het perron op kunnen. “Ik kan de fietsen kleiner maken, maar pas op het perron”, en we mogen verder naar perron 2.
07 : Noord Thailand
Prachtige uitzicht vanuit onze privé veranda over de rijstvelden. Het hotel bestaat pas 3 maanden, en toevallig kwam Els het tegen op internet. De eerste twee dagen doen we niet zoveel. We zijn nog moe van de reis, en als we net weer genoeg energie hebben, komt er weer een regenbui. Een klein stukje verderop lopen we naar het dorp toe, maar als we bij de rand van het dorp zijn, staat de eerste hond ons alweer op te wachten.
08 : Bangkok
Vanuit de Sky train over Bangkok zien we dat er al wat wegen onder water staan, en het meeste water moet nog door de rivieren aankomen vanuit het noorden. We nemen een kijkje in de buurt van khao San Road waar we 10 jaar geleden verbleven. We herkennen ons hotel van toen nog, en binnen is er is niet zoveel veranderd. De omgeving is wel veel drukker geworden, maar de opzet van de straat is hetzelfde. Veel eeltkraampjes, cafés, studentenkaart makers en T-shirt verkopers.
09 : Cambodja
Bangkok lijkt aan de grote overstroming te zijn ontsnapt, maar dat geluk heeft Cambodja niet gehad. Als we overvliegen zien we een groot moeraslandschap met nu en dan een paar huisjes in het water. Tien jaar geleden zijn we over land Cambodja ingekomen, en het land was net een beetje aan het ontwikkelen.
10 : Koh Chang
“Mamma, ben je nu weer helemaal beter? Gaan we nu dan weer fietsen?” Zou je dat dan wel willen Simeon? “Jaha!” Maar alleen als je een waterfiets hebt kan je in Thailand fietsen. Er komt steeds meer water richting Bangkok en het is zelfs spannend of we er volgende week vandaan kunnen vliegen. Het tweede vliegveld is al gesloten, en iedereen is er al zeker van dat ze het nergens in Bangkok droog gaan houden.
11 : Zuid Vietnam
Het land van de scams komen we binnen met onze eigen kleine scam. Een visum voor Vietnam kost 50 euro per persoon, en die moet je dan bij de ambassade van Vietnam regelen. Mensen die met een reisorganisatie reizen kunnen met een visum autorisatie een visum voor $25 kopen bij aankomst op het vliegveld.
12 : Noord Vietnam
We sinds dat we in Vietnam zijn zijn we verkouden en ziekig en na deze treinreis ook nog heel moe. We kijken de intocht van Sinterklaas in onze woonplaats, Dordrecht, en merken dat we ook een beetje heimwee hebben. We kijken uit om nog even op het strand te hangen in Thailand, maar nog meer naar Van de Valk met kerstmis. We gaan met de vriendelijkste hotelregelaar op het station van Ninh Bình mee en we doen verder helemaal niets. Het is een mooi hotel met een kamer op de bovenste verdieping met grote ramen maar we missen wel de lekkere hangplekken in Vietnam. Een plek waar Simeon zichzelf kan bezighouden en wij rustig kunnen nietsen.
13 : Zuid Thailand
“Ik mis Boeddha zo !”, dat komt mooi uit, Simeon, want we vliegen weer naar Bangkok. “Gaan we nu weer naar Bangkok! Ik wil niet naar Bangkok! Daar ben ik al zo vaak geweest.”
14 : Weer thuis
De fietsen passen makkelijk in de auto, en zo rijden we drie en een half uur naar Bangkok. Simeon zijn fiets en de follow me, die in een rugzak zit, laten we met plastic omwikkelen en we kunnen in de lange rij staan. Omdat de fietsen heel lastig in de bochtige wachtrij kunnen, gaat Els alleen in de rij staan, en wacht Arjan met alle spullen aan de zijkant.