De eerste dag van de reis is altijd erg spannend. Komen onze spullen allemaal in Kuala Lumpur aan, en is alles nog heel? Op Schiphol worden we al gerust gesteld dat het allemaal goed komt. “Wordt de bagage door gelabeld?” vraagt Els voor de zekerheid. “Ja hoor uw bagage wordt op Dubai automatisch door gelabeld naar Auckland mevrouw Bosman.”
Na een lange dag vliegen merken we dat we niet de enigen zijn die naar Maleisië willen. Anderhalve uur staan we te genieten van andere mensen die ook al uren in een vliegtuig hebben gezeten. Dan zijn we eindelijk aan de beurt om onze vingerafdrukken af te staan, en een foto van ons te laten nemen. Simeon ziet dat de spullen naast de bagageband staan en hij is helemaal ontsteld dat zijn fiets er niet bij staat. Gelukkig staat die aan de andere kant en kan alles op de bagage kar naar buiten.
De chauffeur van ons transfer busje kijkt wat bedenkelijk, maar we krijgen alles in het busje en een uur later zitten we in Port Dickson, zo’n 50 kilometer onder Kuala Lumpur. Simeon heeft het wonderlijk goed gehouden. En in het hotel krijg hij eindelijk het cadeautje waar hij het al zo lang over heeft. “Die tractor die rullie onder dat zwarte doekje verstopt hebben.”. Simeon vind het wel spannend wat we gaan doen. Hij kan zich er nog niet een voorstelling van maken. “Ik heb zo veel gedacht, mijn buik zit vol met denken.” Hier aangekomen heeft hij het naar zijn zin in het zwembad van het hotel en in de branding op het strand. We eten zalige saté, en er wordt ons uitgelegd dat de Nasi goreng typisch eten van deze streek is, en dat het gebakken rijst is. Niet wetende dat Nasi praktisch Hollandse kost is.
De reis is begonnen…
Galerij niet gevonden.
