“Mamma, ben je nu weer helemaal beter? Gaan we nu dan weer fietsen?” Zou je dat dan wel willen Simeon? “Jaha!” Maar alleen als je een waterfiets hebt kan je in Thailand fietsen. Er komt steeds meer water richting Bangkok en het is zelfs spannend of we er volgende week vandaan kunnen vliegen. Het tweede vliegveld is al gesloten, en iedereen is er al zeker van dat ze het nergens in Bangkok droog gaan houden.

Het was ook spannend of we vanaf Battambang makkelijk via Pailin Thailand in zouden komen. Dit is een minder gebruikte grensovergang, maar wel veel logischer voor waar wij zitten en waar we naartoe gaan. Het enige wat we ervan konden vinden is dat het een slechte weg was, en heel veel scams. Het ging allemaal heel erg makkelijk. In twee uur over een mooie asfaltweg zaten we aan de grens. Een half uur aan de grens om formulieren in te vullen en daarna weer twee uur in een taxi en we stappen op de boot naar Koh Chang. Hier hopen we lekker een paar dagen te gaan genieten van zon en zee voor Joop en Ria weer naar huis gaan.

Eenmaal op het eiland zitten we gelijk in de zelfde stemming als elf jaar geleden op dit zelfde eiland. We doen helemaal niets. Met de Songtoua, een pick-up met dakje op de laadbak en een bank in de lengte, rijden we over de heuvelachtige kustlijn. Als snel zien we dat Koh Chang de laatste elf jaar een hele grote verandering heeft ondergaan. Toen was het bestempeld als natuurpark met wat kleinschalige hotels. De vorige regering had alleen wat vriendjes die wel wat leuks met het eiland wisten te doen. In tien jaar tijd staat nu heel de kust vol met winkeltjes, hotels, resorts, girl bars, restaurants en al het andere mooie dat de Thaise cultuur heeft gebracht. We kunnen het hotel bij White Sand Beach van toen niet meer terughalen, maar een naald in een hooiberg vinden zou ook makkelijker zijn.

Als we bij ons hotel komen is er al gelijk een massa toerisme verwelkoming. “Betaal nu of paspoort inleveren” wordt alleen herhaald. Paspoort geven we niet af, want wij beschermen de documenten van de koningin met zorg en willen niet dat deze in een onbeschermde lade komen te liggen. Ze kunnen ook niet vertellen dat de ATM een paar honderd meter verderop is, en dan blijkt Joop gelukkig genoeg geld bij zich te hebben. Als je voor 5 man iets bestel is er altijd een die geen eten krijgt. Lach, lach vijf minuten, en het wordt nog even gemaakt. Het is ook heel fijn dat het personeel na honderd duizenden klanten je de indruk kunnen geven dat je de eerste klant bent, en dat ze dit nog nooit eerder gedaan hebben. Na een paar dagen wordt aan ons na het eten niet meer gevraagd of het heeft gesmaakt, maar of al het eten is gekomen. Het is jammer dat de iets negatieve verhalen makkelijker vertellen dan de positieve, want het hotel is best wel lekker, want eigenlijk moet je gewoon niets op een eiland doen, een beetje zwemmen en rusten, en daar is het personeel helemaal op ingesteld.

Simeon, Els en Joop gaan op weg naar een olifanten tocht. In de wagen ernaartoe zitten ze naast de Thailand experts. Ze hebben alle gebruiken zich eigen gemaakt want ze doen hun schoenen uit als ze ergens naar binnen gaan, en vinden het echte Thailand zooooo goedkoop, en White Sand Beach is zo n schattig thais dorpje. Els is al opgewarmd in haar irritatie als ze naar het volgende level gaat. Iedereen gaat er met een olifant vandoor als Els, Simeon en Joop moeten wachten. De anderen hadden de twee uur olifanten trip geboekt, en dan is het de bedoeling dat je eerst een uur wacht voordat de rest terug is. Els probeerde dit na te vragen, en krijg dan als antwoord dat ze dit al lang wist want dat had ze allang gelezen in de folder. Welke folder? Gelukkig is het uurtje op de olifant wel erg leuk, en heeft Els nog een leuk gesprek met de mahout die al snel door heeft dat Els een ander soort toerist is dan dat er normaal komt en al wat kennis heeft wat er op olifantengebied te beleven is in Thailand. Om de irritatie nog wat te temmen neemt Els bijna de helft van de bananen in beslag om haar olifant mee te voeren. Wel een beetje zielig voor de andere olifanten maar Simeon geniet van het bananen voeren.

“Bangkok women rarely are female.”
Als Arjan een stukje lift, en achterop de brommer springt van een mooie thaise komt hij daar ook weer achter. Ik werk in een lady-boy bar, misschien moet je eens langskomen zegt ze als Arjan bij het hotel aankomt. De wijze les moet hij uit zijn hoofd leren als hij bij een duikschool weer een herhaling cursus aan het doen is.

  • (B)angkok – BCD; Check function of BCD. Operate inflator and deflator to ensure that BCD can accept and release air. Test oral inflator. Operate all dumps to check that air can be dumped quickly. Ensure straps (shoulder straps, cummerbund) have no slack, and are lying flat.
  • (W)omen – Weights; If a weight belt is worn, check that the belt is secure, and the strap arranged so that it can be released with the right hand of the diver. Ensure that weights on the belt are not likely to shift during movement, and are suitable for the diver. If a weight harness is worn, or the BCD possesses an integrated-weights system, test system for adequate operation. A secondary aim is to ensure that the buddy is familiar with the weight system of the diver being checked, and is able to operate them in an emergency
  • (R)araly – Releases; Locate and check that all of your buddy’s releases are properly secured and you know how to undo them in an emergency. This includes their Velcro waist band and at least two shoulder clips. Many BCDs also have a chest and stomach clip. It’s a good idea to touch each clip as you check it and even count each one out loud as you do so. Remember to check the tank strap and clip. You can do this by placing one hand on the bottom of the tank and the other on the first stage regulator and trying to move the tank up and down to see if the strap moves.
  • (A)re – Air; Open air valve on tank. Most divers then close the tank a quarter turn for an added element of safety. Breathe the air through the regulators to ensure that it is fresh and dry: impure air is extremely dangerous underwater, but can usually be recognized through an unpleasant, often oily, taste or smell. Test operation of primary and secondary regulators. Both should breathe comfortably, and not ‘free-flow’ when purged. Check hoses for damage. Ensure that the secondary regulator (the ‘octopus’) is attached in the triangle between the chin and the base of the ribs, and can be released easily: this ensures easy access for a buddy in the event of an emergency.
  • (F)emale – Final Check; Conduct a final check of the diver. Ensure that hoses are clipped to the diver neatly, and are in the correct configuration. Make sure the diver has fins and a mask, and any other accessories (cameras, reels, knife, compass, torch etc.) needed for the dive. Check that these are secured to the diver, or else placed in a spot where they can be handed down once the diver is in the water. Correct anything else that needs doing.

Nadat we onze “Advanced divers cource” in Dahab, Egypte op 30 december 2001 gedaan hebben zijn we niet meer aan duiken toegekomen. Nu dat we toch “niets” aan het doen zijn, is het mooi om daar wat aan te doen. In 10 jaar vergeet je eigenlijk niet zoveel, en al snel voelt het allemaal weer erg vertrouwd. Het zijn net van die kleine dingen waar je even aan moet denken, en een hoop lucht gaat verloren doordat het uitbalanceren lekker gaat. Het is leuk duiken, maar hier besef je weer wat voor mooie dingen we al snorkelend gezien hebben. Het voordeel van duiken is de rust van het onder water zijn. Snorkelend neem je steeds maar een snap-shot onderwater, met duiken ben je onderwater. Na een opfriscursus en 4 duiken heeft Arjan wel het gevoel weer terug, en hij hoopt later in Zuid Thailand nog een paar hele mooie duiken te maken.

Het resort waar we zitten is een echt familie resort. Simeon is dan ook niet het enige kind dat er rondhangt. Na een dag aan elkaar wennen heeft Simeon dan ook weer een vriendje gevonden waarmee hij met de Thomas de trein spullen kan spelen. En hij komt helemaal blij vertellen dat het jongetje ook Professor Z. van Cars 2 heeft. De mini-bus van Koh Chang naar Bangkok zou 5 1/2 uur duren, en inderdaad na 8 1/2 uur zijn we er. Het is spannend om naar Bangkok te gaan in verband met de overstromingen. Maar naar ons vliegveld hotel zien we niets van de water ellende. Wel zijn er allemaal auto’s geparkeerd op de fly-overs om droog te staan. We nemen afscheid van Joop en Ria, want die gaan weer terug naar Nederland, en wij gaan door naar Vietnam.