Libanon is totaal anders dan Syrië. Het is heel lang geleden dat het weer lekker warm was en dat we in zo’n groen gebied zijn geweest. Vanaf Noord Libanon rijden we langs de kust naar het zuiden. Na een paar kilometers alleen tenten van Palestijnse vluchtelingen op het strand te zien, is het gebied tussen Tripoli en Beiroet met 1 woord te beschrijven: Centre parcs. Honderd kilometer lang rijden we over een boulevard met aan het westen de strakblauwe middellandse zee, en aan het oosten tegen het Libanon gebergte aan, een groen bosrijk gebied met daartussen de perfecte witte huisjes met rode dakpannetjes gelijkmatig verspreid over het gebied.
Twintig kilometer voor Beiroet komen de massa’s reclameborden : Coca Cola, Mc Donald’s, KFC, hardrock café, de laatste films uit Hollywood, en links en rechts van de straat zien we alleen maar disco’s, bars en restaurants. Op de weg alleen maar grote, nieuwe auto’s, en nu en dan scheurt er een racemotor vol gas langs de file. Aan de zijkant van de straat staan de motoragenten alles in de gaten te houden op hun Moto Guzzi California III of op hun 1500 cc Harley Davidsons.
Het eerste wat we van Beirut zien is een hypermoderne stad en alles doet ons denken aan een Franse badplaats.
Over de boulevard jogt, flaneert en poseert de bevolking en er is een druk nachtleven van stripclubs en disco’s. Het is weekend en uit de Arabische buurlanden komen goede moslims en gastarbeiders naar Beiroet om zich uit te leven. Vrouw en kinderen worden thuis achtergelaten en pa gaat zich te buiten aan alles wat Allah verboden heeft. In de kamer naast ons wordt weekend gevierd door acht brave Afrikaanse huisvaders, die in Saoedi-Arabië werken. Eerst gaan ze een voor een over een goedkope hoer heen, en daarna worden er liters iets duurdere alcohol naar binnen gegoten. Om twee uur ’s nachts staat Els in haar pyjama tegenover 8 straalbezopen negers van 2 meter en 150 kg, en zegt dat ze rustig moeten zijn.
De andere zijde van deze stad is een stad met veel wonden. Jaren heeft hier een heftige burgeroorlog gewoed en de littekens hiervan zie je nog overal. De hele stad moet 1 grote gatenkaas van kogelgaten zijn geweest en nog steeds zijn er veel gebouwen met gaten. Aan de andere kant van het Libanon gebergte heerst ook een andere sfeer. Khomeini staat daar weer op ieder bord en er zijn veel wegversperringen, soms met Libanese, soms met Syrische soldaten om de sjiieten goed in de gaten te kunnen houden. Hier niet zoveel glitter and glamour, maar verdeeldheid en armoede.
Galerij niet gevonden.
